Tokio

Ludność 13,35 miliona
Powierzchnia 2 188 km2


Zespół miejski Tokio leży na powierzchni ponad 7.800 kilometrów kwadratowych, obejmując miasto oraz większość trzech sąsiednich prefektur. Mieszka w niej 35 milionów ludzi, 13 milionów więcej niż w nowojorskim obszarze metropolitalnym. W samym Tokio ponad 12 milionów osób żyje na zaledwie 2.185 kilometrach kwadratowych. W niektórych dzielnicach na 1 kilometr kwadratowy przypada około 19.000 mieszkańców. To ponad trzykrotnie więcej niż np. w Chicago. Z konieczności tokijczycy nauczyli się żyć na małej przestrzeni. Przeciętny nowy dom w Stanach Zjednoczonych ma powierzchnię 223 metrów kwadratowych. W Europie - ponad 93 metrów kwadratowych, w Tokio zaś zaledwie 63. Nowa generacja tokijskich architektów w innowacyjny sposób przekształca małe przestrzenie w wygodne i oryginalne mieszkania.

Historia Tokio
Wschodnia część dzisiejszego Tokio nazywała się kiedyś Edo, co oznacza „ujście”. Archeolodzy odkryli, że obszar ten był zamieszkały już 2500 lat p.n.e. Pod koniec XII wieku pojawiły się pierwsze wzmianki o Edo, będącej wówczas niewielką osadą rybacką. W XV wieku Ota Mochisuke przemienił Edo w obronną siedzibę, zaś w XVI wieku Tokugawa Ieyasu wybudował tu zamek. Po mianowaniu się szogunem przez Tokugawa w 1603, Edo stało się faktyczną stolicą Japonii, pomimo iż formalnie było nią miasto Kioto. W XVIII wieku Edo stanowiło już największe miasto na świecie liczące 1,4 mln mieszkańców. W 1868 roku cesarz Japonii przeniósł swą siedzibę do Edo, a następnie nadał mu nazwę Tokio, oznaczającą wschodnią stolicę. Trzęsienia ziemi i bombardowania wojenne, które miały tu miejsce w XX wieku, paradoksalnie „umożliwiły” nowoczesną rozbudowę centrum Tokio.



Tokio obecnie
Zabudowa Tokio jest bardzo zróżnicowana. Obok dzielnic z bardzo wysokimi drapaczami chmur i szerokimi ciągami komunikacyjnymi znajdują się tu także dzielnice o gęstej, chaotycznej i niskiej zabudowie z wąskimi uliczkami. W krajobrazie Tokio często drewniane, niskie i nędzne domy wciśnięte są między wysokie betonowe budowle.Dzielnice Tokio bardzo różnią się od siebie. Ginza to zbudowana w stylu zachodnim część miasta usiana eleganckimi sklepami, kawiarniami, ekskluzywnymi restauracjami. Roppongi, Azabu, Hiroo to miejsca, gdzie turyści znajdą siedziby swoich ambasad. Tu także mieszkają obywatele obcych państw. Shibuya znana jest jako tokijska dzielnica z wieloma sklepami odzieżowymi, galeriami i miejscami wystawowymi poświęconymi sztuce współczesnej. Shinjuku to główna dzielnica Tokio, słynąca z wybudowanej w 1885 roku stacji kolejowej oraz z siedziby tokijskich władz metropolitalnych ulokowanych w zespole ogromnych wieżowców ze szkła i granitu. Asakusa obfituje natomiast w cenne zabytki oraz historyczne zakątki o unikalnym charakterze. To właśnie w tej tokijskiej dzielnicy za panowania shogunów z rodu Tokugawy była umiejscowiona dawna dzielnica rozkoszy, a także teatr kabuki. Zaś Akihabara jest dzielnicą zwaną kolokwialnie „elektryczną”, która stanowi raj dla obcokrajowców poszukujących nowinek elektronicznych, jak również dla Japończyków planujących zakupy nowego sprzętu elektronicznego czy AGD.



Transport w Tokio
Miasto przecina wielka sieć autostrad i linii kolejowych biegnących pod i nad ziemią. Niestety wąskie ulice, nasilony ruch, korki, powodują spore trudności z zaparkowaniem samochodu oraz wysokie opłaty za parking. Dlatego też lepszym rozwiązaniem w kwestii poruszania się po Tokio jest czyste, nowoczesne i szybkie metro. Bilety na przejazd metrem i pociągiem kupuje się w automatach. Jazda autobusami po Tokio stwarza pewne trudności, ponieważ przystanki zwykle opisane są po japońsku, zaś kierowcy rzadko mówią po angielsku. Ponadto miasto obsługują dwa międzynarodowe porty lotnicze: lotnisko Haneda i Międzynarodowy Port Lotniczy Narita. Tokio to także zarządzany przez prefekturę port Zatoki Tokijskiej.



Atrakcje turystyczne Tokio
Centralną częścią miasta jest pałac cesarski otoczony ogrodami, pozostałościami murów, a także dwiema fosami.
Znajdują się tu także świątynie, pagody i muzea. Do parku przybywa zawsze mnóstwo ludzi, ponieważ odbywają się tu pikniki, różnego rodzaju zabawy, w tym śpiewy karaoke i tańce.

Tokio posiada wiele atrakcji. Największą z nich jest świątynia buddyjska Senso-ji, otoczona uliczkami, w których kwitnie handel. Innym ciekawym zabytkiem jest umiejscowiona we wschodniej części Akasaka typowa świątynia sinto – Szram Hie, zbudowana w XV wieku na terenie niegdysiejszego zamku szogunów. Najważniejszą świątynią shinto w Tokio jest Sanktuarium Meiji, które leży w zachodniej dzielnicy stolicy Japonii- Shinjuku. Znajdują się w niej prochy cesarza Meiji czczone jako relikwie narodowe.
Warto udać się także do tokijskich muzeów, np. do:
Narodowego Muzeum Historii Japonii, w którym można ujrzeć wirtualne przedstawienie historii Japonii od początku jej cywilizacji;

Muzeum Sztuki Współczesnej Hara, czyli najstarsze muzeum poświęcone współczesnej sztuce z Japonii i ze świata, posiadające prace m.in. A. Warhola czy R. Lichtensteina; Muzeum Miasta Edo-Tokio, w którym znajduje się odtworzona XVIII-wieczna Shitamachi (historyczne centrum, w którym kiedyś mieszkało pospólstwo i znajdowało się tu miejsce erotycznych uciech).Najwięcej domów towarowych czy galerii znajduje się w dzielnicach: Ginza i Shibuya. Po tej pierwszej warto się przespacerować choćby tylko po to, aby pooglądać sobie obrazy wystawione w tutejszych licznych galeryjkach.
Miejscem, do którego udać mogą się wszyscy gadżetomaniacy to Akihabara. To tu znajdziemy najnowsze cuda japońskiej techniki, nieznane jeszcze na rynkach zachodnich.
Dla tych, co lubią sztukę teatru, nie lada gratką będzie zobaczenie na żywo teatru Kabuki, który do dziś stanowi najbardziej popularną formę rozrywki od czasów Edo. W tym celu należy się udać do National No Theater umiejscowionym w Shibuya.

Dziełem nowoczesności miasta, a także atrakcją turystyczną jest Rainbow Bridge (Most Tęczowy). Stanowi on jeden z punktów orientacyjnych w tokijskiej metropolii i łączy port Shibaura ze sztuczną wyspą Odaiba. Aby udać się do Japonii celach turystycznych, prywatnych lub służbowych, nie trzeba posiadać wizy (do 90 dni pobytu).Ulice w Tokio należą do najbezpieczniejszych na świecie. Tylko w dzielnicach rozrywki należy zachować szczególną ostrożność.
Japońska kuchnia składa się głównie z ryb i owoców morza. Jada się tu wiele dań z surowych rybi oraz wodorostów, czyli tzw. sushi.

Trzeba także pamiętać o tym, że w Japonii obowiązują odmienne od europejskich zasady obyczajowe. Nie wolno zatem wchodzić w butach do domu czy świątyni, a także nie wolno używać mydła w wannie, gdyż wanna służy do relaksu oraz wystrzegać się wycierania chusteczką nosa w miejscach publicznych. Ponadto w Japonii nie ma zwyczaju dawania napiwków. Na powitanie czy pożegnanie właściwym gestem jest ukłon.



PRZEJDŹ W GÓRE

POWRÓT